افسانه های ادبیات

ادبیات پارسی دری در افسانه ها و فلکلور

زبان دری در افغانستان تا هنوز دست نخورده باقیمانده و هرگاه تاریخ جهانگشاه جوینی و تاریخ بیهقی را مرور کنیم و یا شمهء از قصه های اساطیری شاهنامه فردوسی را با دقت مطالعه نماییم، خود را با کلمات و جمله بندی ها و بیان مطالب آن همرنگ و یکنوع احساس می کنیم. بدین معنی که زبان اصیل دری که در متون قدیم ادبی ما وجود داشت هنوز هم در زبان عامیانه مردم ما جا دارد و زبان تکلمی و قابل استفاده مردم ماست.

یکی از برازنده گی ادبیات دری در کشور ما همین است که زبان تا هنوز دست نخورده باقیمانده 

توبه کردن به درگاه الله (ج)

توبــــه :

خداوند متعال در قرآن کریم دستوراتی را در خصوص خود سازی ، یاد خدا ، تقوا، محاسبه و دوری از شیطان  برای رشد، کمال و رسیدن به سعادت و حیات جاودانه به مؤمنان داده است، اما از سوی دیگر، به دلیل زندگی انسان در دنیای مادی و وجود دشمنانی همچون جهالت، شهوات و ... گاهی اوقات پرده بر روی اندیشه او می اندازد و در پی تبعیت از آن ها و ارتکاب معاصی زمینه انحطاط و تباهی خود را فراهم می کند. 

رابعه بلخی

رابعه بلخی اولین شاعره زبان دری که در تذکره ها از او نام برده شده است، رابعه بنت کعبه قزداری میباشد که هم عصر شاعر و استاد شهیر زبان دری رودکی بود و در نیمه اول قرن چهارم در بلخ حیات داشت، پدر او که شخص فاضل و محترمی بود در دوره سلطنت سامانیان در سیستان، قندهار و بلخ حکومت می کرد. این دختر عاقله 

بیدل

بیدل

ابوالمعانی میرزا عبدالقادر بیدل فرزند میرزا عبدالخالق در سال ۱۰۵۴ ه‍. ق. (۱۶۴۴م.) در پتنه در کشور هندوستان پای به عرصهٔ هستی نهاد.  

او شاعر پارسی‌گوی هندی است که از ترکان جغتائی برلاس بدخشان بود؛ اما در هند متولد شد و تربیت یافت و بیشتر عمر خود را در شاه جهان‌آباد دهلی به عزلت و آزادی زندگی کرد و با اندیشه‌های ژرف آثار منظوم و منثور خود را ایجاد نمود. 

«عبدالقادر» هنگامی که هنوز بیش از چهار سال و نیم نداشت پدرش را 

آهنگ

محمد آصف آهنگ

محمدآصف آهنگ فرزند میرزا محمدمهدی‌خان چنداولی است که در سال ۱۳۰٤خورشیدی در کابل زاده شد و پدرش منشی اعلیحضرت غازی شاه امان‌الله و یکی از مشروطه‌خواهان دورۀ دوم بـود. 

پس از شهادت پدر (در عهد نادرشاه)، محمدآصف آهنگ با دو برادر (محمدیونـس، و محمدسلیمان) از مکتب اخراج گردیدند.مادرش که می‌خواست